Βόστρυχοι και στέμφυλα

Στην περιοχή μεταξύ Ευξείνου Πόντου, Κασπίας και Μεσοποταμίας, γεννήθηκε το είδος Αμπελος η οινοφόρος από όπου φαίνεται να μεταφέρθηκε στους λαούς της Αιγύπτου, της Μικρασίας και τους Έλληνες. Ποικιλίες του είδους αυτού καλλιεργούνται εώς σήμερα. Προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού των είναι ο οίνος, αλκοολούχο ποτό, που εκτιμήθηκε και αγαπήθηκε από τους Αρχαίους Έλληνες. Η ευχάριστη ατμόσφαιρα και το κέφι στην συντροφιά όφειλε πολλά στον οίνο, τον οποίο έπιναν με αναμεμειγμένο με νερό σε αναλογία 1:3 ("κεκραμένος οίνος"). Η πόση οίνου που δεν είχε αναμειχθεί με νερό ("άκρατος οίνος") θεωρείτο βαρβαρότητα και συνηθιζόταν μόνο από αρρώστους (συνήθως αανακατεμένο με μέλι) ή κατά τη διάρκεια ταξιδιών (ως τονωτικό).
Η λέξη "κρασί" αντικατέστησε τη λέξη "οίνος" στους βυζαντινούς χρόνους και κατάγεται από τη λέξη κράσις=ανάμειξη, που με τη σειρά της είναι παράγωγο του ελληνικού θέματος κρα- (πρβλ. το ρήμα κεράννυμι=αναμειγνύω και το ουσ. κρατήρ=σκεύος ανάμειξης). Η ετυμολογία της λέξης δείχνει τη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους αναμεμειγμένο με νερό.
Συχνά αρωμάτιζαν το κρασί τους με διάφορα μυρωδικά. Η προσθήκη αψίνθου στο κρασί αποδίδεται στον Ιπποκράτη και το ποτό (βερμούτ της εποχής) ονομαζόταν και "Ιπποκράτειος Οίνος". Η μάλλον σπάνια προσθήκη ρητίνης (δηλ. η παρασκευή ρετσίνας), γινόταν όχι μόνο χάριν της ιδιάζουσας γεύσης, αλλά και για συντήρηση. Ενίοτε προσέθεταν και άλλα μπαχαρικά, όπως π.χ. θυμάρι, μέντα, γλυκάνισο, πιπέρι ή σμύρνα.
Βιβλιογραφία :
wikipedia.org
Χημεία τροφίμων, Δ.Γαλανός
Σημείώσεις Οινολογίας, Στ. Κάλλης

Στην υγειά σας!!!

Τα κρασιά παίρνουν το όνομά τους είτε από την ποικιλία σταφυλιών από τα οποία προέρχονται, είτε από τον τόπο παραγωγής τους και διακρίνονται σε λευκά, κόκκινα και ροζέ. Συνήθως, χρονολογούνται με βάση το έτος συγκομιδής των σταφυλιών (τρύγος). Τα κρασιά ταξινομούνται επίσης ως ξηρά, γλυκά ή ημίγλυκα. Η γλυκύτητα των κρασιών καθορίζεται στην πράξη από το ποσό της ζάχαρης, που παραμένει στο κρασί μετά από τη ζύμωση. Έτσι, το ξηρό κρασί δεν περιέχει υπόλοιπο ζάχαρης.
Συνηθέστερες ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι το Αγιωργίτικο, το Λημνιό, το Μοσχοφίλερο, το ξινόμαυρο, το Αθήρι, το ασύρτικο, το μοσχάτο, ο ροδίτης, το σαββατιανό και πολλές άλλες.
Στην ΚΑΒΑ μας θα βρείτε μία πλούσια ποικιλία ελληνικών και εισαγόμενων κρασιών, διαλεγμένων με τα αυστηρότερα κριτήρια.
Με ιδιαίτερη χαρά θα δεχτούμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.

Σήκω και δώσε μου κρασί
τα λόγια είναι χαμένα.
Απόψε το χειλάκι σου
θα΄ναι το παν για μένα.
Ομάρ Καγιάμ